“Ik zag meteen: dit is een drugslab”

Bianca* verhuurde het boerderijtje van haar schoonouders aan een jong stel uit de stad. Een half jaar later ontdekte ze een volledig uitgerust xtc-lab in de garage.
   

“Toen het huis van mijn schoonouders leeg kwam te staan twijfelden we of we er zelf wilden gaan wonen of dat we het zouden verkopen. We kozen voor een tussenoplossing: verhuren. De eerste huurder vonden we al snel in het eigen dorp. De tweede keer ging het lastiger en hebben we een makelaar ingeschakeld die was gespecialiseerd in verhuur. Hij vond voor ons een jong stel dat het huis wilde huren. We hebben alle voorzorgsmaatregelen genomen die mogelijk waren: loonstrookjes gecontroleerd, een door de makelaar opgesteld waterdicht contract met boeteclausule en afspraken over maandelijkse controle. Ik heb zelfs met de werkgever van de man gebeld.”

Blauwe vaten

“Elke maand gingen we even kijken of de huurders zich aan de afspraken hielden, tot mijn schoonmoeder ernstig ziek werd en we een keer oversloegen. Een maand later besloten we weer te gaan kijken. Eerst gingen we bij de buren langs, die ons vertelden dat er vaak vreemde auto’s met buitenlandse kentekens op het erf stonden. Toen we even later zelf gingen kijken, zagen we dat onze dure grasmaaier buiten stond. Dat vonden we vreemd. We liepen naar de garage en roken meteen dat het niet pluis was. Mijn man opende de garagedeur en wat we zagen hadden we al vaak in het nieuws gezien: blauwe vaten, filters, koperen pijpen. We wisten meteen dat dit een drugslab was.

We belden 112 en toen de politie kwam tuigde ze meteen een groot onderzoek op. Ook wij werden ondervraagd om erachter te komen of wij iets met het drugslab te maken hadden. Het was net alsof we in een film terecht waren gekomen. Wat was ik blij dat ik een duidelijk huurcontract had van de makelaar en dat ik alle mails en sms-berichten, die ik aan de huurders had gestuurd, kon laten zien. Daardoor was al snel duidelijk dat wij van niets wisten.”

Drugsgeld

“Het huis werd verzegeld en de garage werd zelfs voor een half jaar gesloten. Aan de ene kant snap ik dat, je moet als overheid een daad stellen. Tegelijk denk ik: Ik heb het zelf gemeld, heb de verhuurders helemaal gecheckt, een waterdicht contract afgesloten. Wat had ik anders kunnen doen?

De huurders heb ik nooit meer gezien. Ik weet niet of ze zijn aangehouden of hebben vastgezeten. We hebben al hun meubels uit het huis gehaald en opgeslagen, ik weet niet zo goed wat we daar mee moeten doen. Het huis is inmiddels weer verhuurd. Aan bekenden uit het dorp, gelukkig.

In het contract staat een boeteclausule. Als huurders een xtc-lab of hennepkwekerij in onze woning of garage inrichten, dan kunnen wij 25.000 euro claimen. Maar hoe moeten we dit innen? En als het al lukt, dan is het drugsgeld. Dat hoef ik niet.”